Het Garda meer.

 Vandaag (gisteren eigenlijk) trokken we richting Garda meer. De grootste waterplas van Italië en vooral bekend om zijn toerisme. Toerisme brengt geld in het laadje en dat is hier duidelijk zichtbaar. Waar we vervallen dorpjes zagen en slechte wegen maakt deze streek het verschil. Mooie wegen, alles aangelegd met een overschot aan bloemen en Cipressen in alle maten, kleuren en geuren. Hier zien we ook het 'betere wagenpark' en vooral, eentje met weinig blutsen en builen. Er zijn andere streken....

Ons busje in en weg voor een verplaatsing van een 90-tal kilometer. Kort zoals we het noemen. Anderhalf uurtje rijden en we zijn er.....dachten we. Met moeite de vorige slaapplaats verlaten of we zien een zwarte onheilspellende rook opstijgen in de verte. Even later weten we waar die vandaan komt. Een modern winkelcentrum met alles er op en er aan, doch de zonnepanelen waren, ofwel niet goed aangesloten, of waren van het minder kwalitatieve soort. Een pak volk staat te kijken en de 'polizia' staat er ook bij.... en keek er naar. Binnen de kortste keren een file van jewelste. We vragen ons af hoe de brandweer hier zal geraken. Een smal weggetje en langs beide kanten ramptoeristen. We rijden stapvoets verder. Tien minuten later komen vanuit de tegenovergestelde richting drie brandweerwagens 'afgestoven'. Allicht ligt het dak al 'in de asse'. Neem daarbij de chaos ter plaatse..... het zal je winkel maar wezen.

Wij verder rond het Garda meer. Mooie plaatsjes passeren de revue. Tijd om enkele foto's te nemen van de prachtige omgeving. Water, bergen, blauwe hemel en zon. Alle ingrediënten zijn aanwezig om de toeristen aan te trekken. 

Minder interessant wordt het wanneer je de streek per fiets of te voet wilt verkennen. Tunnel in, tunnel uit. Van de stralende zon in het donker en af en toe een fietser met een klein ledlampje achteraan onder het zadel. Zelfmoordtoeristen of zelfmoordterroristen, kies het zelf maar uit. Maar mij krijg je hier met geen stokken op de fiets (thuis ook niet... maar daar is het minder gevaarlijk). Wie hier wandelt en fiets wordt ook constant bestookt met uitlaatgassen van benzinemotoren en dieselwagens. Ben benieuwd als ze hier een 'lijkschouwing' uitvoeren... hoe de binnenkant van de longen er uit ziet. Soit, wij rustig verder tot we op zo'n zevental kilometer van onze bestemming zijn. File 'grand cru'. Stilstaand verkeer en tal van bestuurders lopen al rond het voertuig. We sluiten aan en wachten geduldig. De warmte in de cabine loopt danig op. We nemen ons lunchpakket en willen eten.... maar door de warmte is de kaas gesmolten en krijgt de hesp een groenachtige kleur. Kinnekeklop....

Gelukkig is er even verder een lunchbar. We parkeren onze wagen en gaan er iets eten. Nood breekt wet. En terwijl we daar zitten stoppen ook de matrassenmannen van het team Alpecin. We herkennen het koppel als diegenen die vroeger de matrassen regelden voor Lotto Soudal. De sponsor maakte echter een zijsprong naar Alpecin waardoor zij volgden. Tof koppel uit Anzegem, niet ver bij ons vandaan. Het wordt een gezellige babbel. Geen spoor van rivaliteit tussen hun team en het onze. Het zijn dan ook echter wielerliefhebbers. En ondertussen vult de maag zich. 

Na een tijdje zien we dat de file terug in beweging komt. Snel de wagen in en weg naar het hotel. Wat een korte rit bleek te zijn, was dit wel in kilometer, maar zeker niet in tijd. Gelukkig mooi weer. Andermaal 'een schelletje' bruin bij

Ondertussen zijn de renners ook al over de aankomst gereden. We doen nog altijd mee voor de prijzen. Spannend. 

En nog spannender wordt het tijdens het avondmaal. Mooi menu met verschillende keuzes. Wij gaan voor de kip. blijkt dat ze maar kip hebben voor drie personen..... alweer een staaltje organisatietalent van de Italianen. Gelukkig waren wij er 'als de kippen bij' om kip te eten..... 😎

Smakelijk!