Italië en internet: slechte combinatie

 We hadden er hoop op en vooral veel zin in. De Italiaanse versie van Frank Deboosere (eigenlijk was het de versie van Sabine Hagedooren, maar dan wel 20 jaar jonger... de rest laten we aan uw verbeelding over...), had ons mooi weer beloofd. De renners in zomerplunje naar de start. Maar niets van dit alles. Regen en triestige gezichten. De verhoopte zon was er niet (nog niet) en het eerste wedstrijd uur zou er alweer eentje van regen en opspattend vocht worden. Je zou voor minder sip staan kijken bij de start.

Voor het vertrek nog even rondgekeken bij de mensen van Shimano. Wie de blog vorig jaar ook al las weet dat we er toen een gehele pagina aan gewijd hebben. De moeilijkheid van 'het neutrale team Shimano'. Verschillende groottes van renners, verschillende fietsen, verschillende schoenplaatjes, wielen.... je kunt het zo gek niet bedenken of ieder team heeft net dat ietsje anders aan materiaal. Bij de oproep 'lekke band nummer x' begint de zoektocht welk materiaal die ploeg gebruikt en waar de 'reserveonderdelen' op het voertuig staan of in de kofferbak liggen. Niet altijd evident voor de blauwe brigade. Ook die mannen waren druk bezig om alles op tijd klaar te hebben.

Vertrekken dan maar naar onze volgende pleisterplaats, ergens aan het Gardameer. Een rit van een dikke twee uur, maar één waar we plezier aan beleefd hebben. Niet dat de radio de Hits van Urbanus van Anus speelde, wel het feit dat de thermometer gestaag de hoogte in ging. Halfweg al 20 graden warm. was een eeuwigheid geleden dat we die temperatuur nog gehaald hadden. Vreugde alom, 25 graden bij aankomst. Een zwembadje, een mooi terras, en later op de dag nog een recordhoogte (wat ons en deze Giro betreft) van 27 graden Celsius. Het leven kan mooi zijn..... We zien dat de vrachtwagen er al geparkeerd staat, de valiezen van alle volgers en medewerkers worden naarstig uitgepakt en naar de hotelkamer gebracht. Ook dit is de Giro.

Terwijl we bezig zijn horen we plotseling 'Vlaams' klinkende stemmen. Een groepje jongeren staat alles gade te slaan. Blijkt dat ze uit Assenede komen (Meetjesland). Gisteren aangekomen om enkele dagen uit te rusten aan het Gardameer; Ze waren niet op de hoogte dat ons team hier in het hotel gelogeerd was. Zij de dag van hun leven. Eerst de groepsfoto voor de thuisblijvers en dan terug naar hun overnachtingsplaats. Ze keren nog terug.... ze willen immers de renners zien.

Ondertussen passeert ook Ballan de revue. Ooit wereldkampioen en winnaar Ronde van Vlaanderen, nu een commerciële opdracht binnen de caravan. Hij staat duidelijk 'nog scherp'... beetje zoals ik... 55 jaar geleden.... De foto kon niet achterblijven.... 

's Avonds is het 'van dat'. 11 Enthousiaste wielersupporters, gewassen en geschoren, komen naar hun  helden kijken. Om 19.10 uur bereikt de spanning zijn hoogtepunt. De bus stopt, renners komen er uit en de GSM's gaan de hoogte in. De stemmen klinken nerveus. Kijk... Affini...daar Bouwman, de blauwe trui van vorig jaar.... Kuss, Roglic.... de jongens springen rond als verse kuikens, 'net uit het ei'.... Het zijn duidelijk kenners. 

Wanneer de renners weg zijn krijgen ze van het team nog elk twee bidons. Hun vakantie kan niet meer stuk. 15 Minuten later ontploft hun whatsapp. Alle foto's naar huis opgestuurd en 'grote verhalen voor de vrienden. Echte wielerliefhebbers, mooiste vakantie van hun leven... en zonder meerprijs.... Life is beautiful, hier aan het zwembad. 

Het zwembad, vandaag ons werkkantoor want je raad het nooit. Geen internet op de kamer. Je moet naar de bar of naar het zwembad..... Hadden we gisterenavond geen zin meer in. Vandaag dan ook dubbel werk. Ciao 😎😄