Rose in Rome.....

 Een late en ook wel kortere blog dan normaal. De lezers zullen het ons wel vergeven (hoop ik). Wat een opwinding, wat een emotie, wat een dag. Van een knotsgek wielerland (Slovenië) terug naar Italië en dit voor de eerste keer deze Giro met de leiderstrui in ons team. 

We maken later vandaag (of morgen) een uitgebreide blogpost over de rollercoaster aan gevoelens die we nu aan het beleven zijn. Je maakt het maar mee. De kans krijgen van een topteam om als klein schakeltje 'mee te draaien' en uiteindelijk mee mogen vieren dat de leiderstrui in de groep komt. 

Tijdrit gisteren. De overgang van nervositeit, nagelbijtend zitten kijken, hoop, pech, ongeloof, desillusie, toch nog een beetje hoop en uiteindelijk de explosie van vreugde. 

Je leest er alles over in onze volgende blog. Hopelijk vandaag nog, maar het wordt alvast laat. Nu nog dikke 600 km naar Rome, de wedstrijd volgen en dan het afsluitende feestje.

Mogen deel uitmaken van 'een wereldploegske'...Wat kan koers toch mooi zijn.