Rustdag 2

Een welgekomen rustdag in de tweede week van de Giro (eigenlijk begin derde week). Na een voorlopig uitgeregende editie mogen we sinds gisteren bezoek ontvangen van de zon. Twee dagen op rij vlot naar de 27 graden onder thermometer hut. Denk aan een plaatsje langs het zwembad, uit de wind en met een goed ingesmeerde blote bast en je weet dat het genieten was. Dat laatste echter was denkbeeldig. Het idee om er zo bij te liggen was er wel... Toen ik het flesje zonnecrème vast had en de inhoud vergeleek met het aantal vierkante centimeter huid die ik mocht insmeren.... verzaakte ik. Of het moeten mijn ogen zijn die alles minder scherp (lees: meer uitvergroot) zien. Geen nood, in het donker kan het ook nog. Om 21.00 uur is het hier al donker en toch nog lekker warm. Daar gaan we....

Rustdag voor ons, maar ook voor de renners. Een training is altijd ingeplant. Beetje losrijden. Paar uur weg. Thuis komen met de glimlach en niet echt uitgezweet. Toen de renners zich aan  het klaar stomen waren om te vertrekken keek een groepje 'Molteni' renners kwijlend over de afsluiting toe. We herkennen ze als 'de bende van Assenede' (je weet wel, gisteren ook al nadrukkelijk aanwezig). Ze staan te popelen om mee te rijden met de profs. Als geoefende wielertoerist moet dit een droom zijn. Voor hen was hun droom werkelijkheid, doch van korte duur. Gezwind namen ze de start en volgden ze het spoor van de renners als waren het jachthonden in achtervolging op 'de haas'. Hun plezier was echter van korte duur. Een lichte helling, een korte versnelling van de renners en we zagen de toeristen wegdeemsteren in de achteruitkijkspiegel. Met de foto's als bewijs en de bidons konden ze met een gerust hart terug huiswaarts keren. Menig Asseneeds wielertoerist (en ook vele anderen) zullen jaloers zijn op hen. 

Inderdaad 'rustdag', maar niet voor iedereen. Renners hebben honger, grote honger. En als je weet dat alles afgewogen, afgemeten en berekend wordt is het geen sinecure om voor deze groep een aantrekkelijke maaltijd voor te schieten. Topchefs zonder ster die er vast en zeker wel één of meerdere verdienen. Remco, genoot een koksopleiding en kan hier zijn hartje ten volle boven halen (je ziet hem genieten tijdens zijn werk) en Janneke Ensing, eveneens met een 'food coach' achtergrond. Janneke Ensing?.... Waar hebben wij die naam nog gehoord?... Ooit een gevierd Nederlands schaatskampioene die later de overstap naar het wielrennen maakte en tot twee maal toe tweede werd in Gent-Wevelgem voor dames. Uiteraard heeft ze ook wedstrijden gewonnen, maar enkele jaren geleden was ze in Nederland een groot kampioene. 'Er zat meer in' vertelt ze en je ziet terug de nijdige blik in de ogen van de topsporter verschijnen. Tja, grote prestaties, maar nooit tevreden. Het typeert de echte toppers. Nu is ze klaar voor het moederschap. We wensen haar bij deze veel sterkte en succes met 'haar opvolgster'. 😉😇

In de namiddag werd het hier rustig. Zeer rustig. Renners op de massagetafel en op hun bed. Verzorgers en anderen, die in de voormiddag nog druk in de weer waren met de voorbereidingen voor morgen, liggen nu aan het zwembad of halen een paar uurtjes slaap in. Wij zijn eerder van het type 'ontdekkingsreiziger' en trekken het dorp gelegen aan het Garda meer in. Gelateria zien we her en der staan. Lekkerbekken als we zijn, moet er geproefd worden. En we doen het met brio. Een kleintje? Nope, look at our body.... de ijsjesman van dienst begreep het en nam zonder morren het grootste potje. Het vullen kon beginnen. We genieten nu nog na. Minder dan negen op tien krijgt hij niet. Veeeeeeeeel te lekker. Ons dieet krijgt een zware mokerslag te verwerken, maar, een kermis is een geseling waard. Op naar morgen. Terug mooi weer en zware koers. We zijn benieuwd. U ook? Goed, dan kunt u ons terug vinden op de blog. Tot dan !

Slaap lekker. En lukt het niet.... brandt dan 'een kaarsje' voor onze kopman... Bedankt hé!