Sierre, met zijn beladen (Belgisch) verleden

Vandaag de laatste start in Zwitserland. We zitten in het echte hooggebergte. Hoge besneeuwde toppen overschouwen de valleien, afgewisseld met een vleugje mist/nevel en wat miezerige regen. Een sprookjeslandschap waar je ogen tekort hebt om alles in je op te nemen. Veruit het mooiste landschap dat we ooit al gezien hebben. De start is echter in Sierre en als Belg doet dit meteen een belletje rinkelen. Het bus ongeval in Sierre... was een dodelijk verkeersongeluk op dinsdag 13 maart 2012 omstreeks 21.15 uur waarbij een Belgische bus met kinderen en begeleiders frontaal botste op een betonnen muur van een 'veiligheidsnis'. 

Bij het ongeval vielen 28 doden: 22 kinderen, de twee chauffeurs en vier begeleiders van scholen. 

Een vreselijke gebeurtenis die al meer dan 10 jaar oud is, maar waar we toch even de aandacht willen op vestigen. De moed zakt je in de schoenen bij de gedachte dat het jouw kinderen, jouw echtgenote, jou man zou kunnen zijn...... Het leven ging verder, maar de tijd bleef voor altijd stil staan in de tunnel. De wielergebeurtenis van het moment is peanuts wanneer je hieraan terug denkt.

Van daaruit de weg op en wij dus ook. De renners kwamen voorbij het hotel. Met een beetje geluk konden wij nog een glimp oppikken van de kleurrijke bende...of toch niet... Vroeger gedaan dan gedacht. Moesten wij nu het parcours oprijden en voor de gele brigade gaan supporteren op de Simplon-pas...?. zo gezegd, zo gedaan. Een mooie plaats gezocht, gevonden en ons genesteld langs de kant van de weg. Nog twee uur wachten. We waren er niet rouwig om. Echte wielerliefhebbers weet je wel.... 

Benieuwd of we onze sweater nog terug zien. Soit, we hebben een 'koude ziel' aan een beetje warmte geholpen. (God redde zijn ziel 😜)

Kort daarop paradeert een kopgroep van een dertigtal renners voor ons. Wij proberen gezichten te herkennen. Moeilijk. Bespat, besmeurd en getekend door de inspanningen. We nemen foto's en hopen later enkele vedetten te herkennen.

                                        

Enkele minuten later volgt het gehele peloton. het gaat er vrolijk aan toe. De mannen van Ineos zitten te vertellen en lachen breeduit. Het ziet er naar uit dat ze een rustdag nemen. Later bleek het ook zo te zijn. Het peloton reed over de eindstreep met een voorhistorische achterstand van 21 minuten. Om 'de gazetten van weleer' jaloers te maken. Evenepoel zou meegekund hebben, ook met corona.... 😎

                                    

Eenmaal de renners voorbij begon onze dagelijkse 'trektocht' naar het hotel. Klein detail, we zaten nu achter de renners en moesten er voor geraken. Niet evident in een landschap vol bergen en valleien waar eigenlijk maar één weg door loopt. Nagelbijtend houden we de achterkant van het kleurrijke gezelschap in de gaten. Kilometer na kilometer kruipt voorbij. Met één oog op de renners en één oog op het uurwerk begon het nagelbijten. Bij aankomst wacht ons immers nog 1.5 uur werk. En we moeten klaar zijn voor de renners er zijn. 

Gelukkig zien we een wagen met blauwe zwaailichten 'Polizia'. Het komt ons voorbijgesneld en wij, als volleerde renners en supporter van Max Verstappen, volgen in het kielzog. Letterlijk dus bij dit regenweer. We hebben de snelheidsmeter niet in de gaten gehouden, maar het mag gezegd, de blauwe zwaailichten deden hun werk. Even kreeg ik terug heimwee naar mijn job van weleer.... dit gevoel was echter van korte duur. Het leven zoals we het nu kennen is net dat tikkeltje interessanter, nieuwer ook..... We genieten.

Jammer dat de 'escorte' van korte duur was. De 'polizia' neemt de afrit. We zwaaien nog even en steken de duim op. Ze lachen en zwaaien terug. Toch een pak vriendelijker dan de Gendarmerie in Frankrijk. Daar is het immers 'Gendarme rie pas'.... Gelukkig voor ons is dit de Giro.

Op naar morgen. Laatste rit voor de tweede rustdag. We zijn benieuwd. Ons team doet voorlopig nog altijd mee voor de prijzen. We gaan nu slapen.... maar stilletjes dromen we toch al een beetje van roze in Rome en de bijhorende gekke podium taferelen. Viva Italia.... (nu nog). 😎