Tijdrit twee

 Vandaag de tweede tijdrit uit de Giro 2023. Een lichte nervositeit binnen de ploeg. Alle ogen zijn gericht op Evenepoel. Zal hij een waar slagveld aanrichten of weten zijn concurrenten de schade te beperken. Binnen enkele uren weten we het. Het wordt nagelbijten vandaag (en er schiet nu al bijna niets meer van over.... van mijn nageltjes dus).

Een gezellige drukte in het hotel. Renners van Eolo Kometa en Education First hebben hier ook geslapen. Veel renners maakt al minstens even veel begeleiders en zo kom je ook nog eens 'oud renners' tegen. Tja, wat is 'oud' in het wielerjargon. Ivan Basso bijvoorbeeld. Maakte furore bij het ondertussen ter ziele gegane Liquigas. Ziet er nog altijd fris en monter uit. Wanneer we het over 'oud' hebben ga je onwillekeurig eerder denken aan de persoon naast hem op de foto. Dat is pas oud.... (sic)

Ondertussen gaan de voorbereidingen verder. Rond onze vrachtwagens is het een drukte van jewelste. Tijdritfietsen worden uitgestald en nog eens aan een volledige controle onderworpen. Toeschouwers komen af op de blinkende 'stalen rossen', alhoewel, staal..... Het stalen ros is in niets meer te vergelijken met wat het ooit is geweest. Staal maakt plaats voor kunststof, aerodynamica en gewicht. Prachtige pareltjes van techniek hier bij Cervélo. Spijtig genoeg is de tijdritfiets van de wereldkampioen Tobias Foss hier niet meer te bewonderen. Tobias was nog te ziek bij aanvang van de Giro. Toch een kunstwerkje.

Ook de renners beginnen stilaan in 'tijdritmodus' te geraken. Buiten valt de regen met bakken uit de hemel. De plaatselijke Frank Deboosere had de bal 'dik' misslagen. Wat de 'beste dag van de week' zou worden, werd dit.... maar dan wel uitgedrukt in liters regenwater per vierkante meter. De renners wachten af, en ondertussen zorgt een medewerkster van het team voor een intiem rustig moment. We genieten mee van de prachtige klanken die ze uit de piano tovert. Onze renners worden volledig 'zen'. 

Een leuke aangename verpozing. Ook voor ons brengt het rust in deze 'rustige dag'. Tot vanmiddag dan toch. Druppelsgewijs verlaten de renners het hotel om het parcours te verkennen en om hun tijdrit te knallen. Voor ons betekent dit dat we stap voor stap de kamers leeg maken en de M-Line bus opvullen. Laatste renner Primoz verlaat het hotel om 14.00 uur. Ondertussen heeft Edo zijn tijdrit al afgewerkt. Aan ons de taak om zo snel als mogelijk naar het volgende hotel te rijden zodat Edo bij aankomst kan uitrusten op zijn bed. Er scheiden ons welgeteld 173 km....... Vliegen dus naar ons doel.

Aangekomen op het nieuwe adres maken wij in recordtempo de kamers klaar. En wonderwel lukt het ons. We zien en horen niets van de tijdrit (die overigens zeer spannend bleek te zijn), maar we rijden onze eigen tijdrit. Knallen voor de rust van de renners. En we slagen. Een tiental minuten voor aankomst van de eerste renner zijn we klaar. Een huzarenstukje. Alleman content, maar wij niet in het minst. 

Later horen we dat Primoz het geweldig gedaan heeft. Slechts luttele seconden verloren op Remco. Alles ligt nog open. Met vier renners binnen de minuut. Het vervolg van de Giro belooft spannend te worden, en 'wij' doen nog mee. We maken een vreugdedansje met een plaatselijke schone....

Wanneer we de blog willen maken krijgen we nog een opdrachtje. Eén van de personeelsleden moet nog naar Bologna gebracht worden. De blog wordt dus nacht- of avondwerk. De 'transporter' in en weg zijn we....als we op de radio horen dat Remco positief getest heeft..... op Covid. Einde verhaal, einde wedstrijd. Einde Remco gekte.

Ik heb te doen met de Belgische pers. Wat gaan ze nu schrijven? Er rijdt blijkbaar maar één Belg mee in de Giro.... of hebben ze onze andere jongens over het hoofd gezien?.... Wie zal het zeggen.....

Succes en tot morgen. Hopelijk blijft ons team van verdere pech gespaard. We hebben ons deel al gehad in deze Giro en de aanloop er naar. Op naar morgen. Rustdag. Toch eventjes uitslapen....hopen we.