Tomme toch... toch regen....

Vandaag een verplaatsing van twee uur voor de boeg. Al een tijdje geleden dat we dergelijke 'grote' afstand hebben afgelegd. En vooral, we moesten maken dat we uit het hotel waren vooraleer de renners voorbij kwamen, anders konden wij er zo goed als onmogelijk nog 'over' geraken. Dat zou twee keer faliekant zijn, enerzijds de matrassen te laat op bestemming, anderzijds, geen bevoorrading op 27 km van de aankomst. Het was dan ook andermaal 'werkendag'. Spijtig voor de mensen die er van uit gaan dat wij hier een 'mooie vakantie' meemaken. Het mooi weer is meegenomen, de vakantie, dat is voor na de Giro. En het mooi weer was vandaag ook al niet meer wat het geweest was. Droog tot de middag en dan regen. Op zich niet zo speciaal, ware het niet dat men hier in Italië de onhebbelijke gewoonte heeft om de dag voor de wedstrijd in de voormiddag verse asfalt te leggen, om in de namiddag al de belijning te schilderen. Hebben we met eigen ogen nu al meerdere malen kunnen vaststellen. (we dachten even dat we terug in België waren.....). 

Wij dus als de bliksem vertrokken richting nieuw hotel, richting bergen. Mooie route en dit zowat in een rechte lijn. Wel een desolaat landschap. Toen men ons deze morgen vertelde dat we moesten maken dat we voor de renners weg waren wisten we niet waarom. Nu wel..... er is hier geen kat, geen wegen, geen volk... niets. Het lijkt wel of we rondrijden in 'de Hof van Eden' (je weet wel, Godsvruchtige en gewijde geschiedenis.... Adam en Eva....). Wanneer plotseling 'uit het niets' een horde zwaantjes komt afgestormd. Voor de niet kenners: politieagenten op de motor. In hun zog, een pak wielertoeristen die betaald hebben om de laatste 50 km van de Giro te mogen rijden in het gezelschap van enkele 'oud Italiaanse wielerhelden'. We herkennen niemand, maar het is dan ook opletten geblazen. Philiep synchroon mee met het zwaantje en ik rondkijken en genieten. Een horde betalende wielertoeristen aan 20 km/h onder begeleiding van 8 zwaantjes, een politievoertuig en verschillende andere motards. Dit kan alleen in Italië. En zeggen dat Nederland besnoeit in politiebegeleiding voor professionele wielerwedstrijden. Het ene land is het andere niet. 

Synchroon zwemmen met een zwaantje....of 'is het rijden'... ?

Naar het hotel, matrassen en bijbehoren gelegd en dan op weg naar het punt van bevoorrading. We staan op 27 km van de aankomst en laten dit weten aan onze eega's. Benieuwd wat ze met deze info doen. Geen nood. Ze zijn ons trouw, kijken op TV en laten ons kort na de passage al weten dat we 'in beeld' geweest zijn. Wij andermaal fier als een gieter. Matrassenman, shuttledienst vliegveld, schoonmaker wagens, bevoorrading... het leven is zoveel meer en we genieten er ten volle van. 

Terug in het hotel wordt het andermaal, en vandaag nog meer dan anders 'kuisendag'. De regen heeft zijn werk gedaan. De zeep en de borstels doen de rest. We zien dat de blinkende fietsen van deze morgen veranderd zijn in vuile mormels. Het profiel van de rit hangt nog halfnat op het stuur. 

En een weetje voor vandaag? De fietsopstelling op 'het dak' van de auto. Neen, die worden er niet losweg opgeplaatst onder het motto 'we zien wel'. Een doordachte keuze met oog voor de kopman en de 'luxehelpers' van de dag. Vandaag konden wij het briefje lezen zoals de foto hieronder, morgen kan die een totaal andere opstelling zijn. Alles in functie van de wedstrijd en van de kopman. Kijk even mee in 'de cockpit' van de ploegleider.....

Gisteren geklaagd van de warmte en gesmeekt om koeler weer....vandaag alweer hunkerend op zoek naar de zon die we morgen hopen te vinden. U ook? Hunker met ons mee. Tot morgen.