Van het meer naar de zee.

 Deze morgen nog aan het Gardameer, vanavond al genieten aan zee in de buurt van Venetië, meer bepaald Lido di Jesolo.  Maar laten we beginnen bij het begin, aan de noordkant van het Gardameer, meer bepaald Riva del Garda. Het uiterste puntje van het meer. Ga je nog een paar kilometer hoger, dan kom je terecht in Arco, ook een Italiaans stadje. Mijn nekhaar kwam recht toen ik Arco zag staan. Je kent het wel: Arco, de gegarandeerde belegging met staatswaarborg.... of dat was toch wat men ons jaren geleden wijs gemaakt heeft. Beter bekend als de grote leugen van de christelijke volkspartij. Ondertussen allemaal al 'ter ziele' gegaan, en de werkende mens was zijn geld kwijt. Soit, het debacle van de CVP (ondertussen Cd&V) zou ons te ver leiden. We beginnen de dag zonnig en warm en genieten van de ochtendstralen. Terwijl de gele brigade zich klaar maakt om naar de koers te trekken wachten wij geduldig tot iedereen weg is. Pas dan kunnen we in actie schieten. We kunnen immers moeilijk de matras van het bed van de renners halen, als ze er nog op liggen. 

Het is zowat het enige rustige moment van de dag. De rest is er altijd wel iets te doen. De vrachtwagens worden gestart en een zwaar gegrom overstemt de fluitende merels. Haastig stuiven ze in het rond. Dergelijke voertuigen zijn ze duidelijk niet gewend op de parking van het hotel.

We gaan de straat op en houden het verkeer tegen. De colonne kan vertrekken in 'gestrekte slagorde', lees: in een lange gele rij. Het startsein voor ons om 'in gang' te schieten en alle kamers van de renners schoon te vegen. De eerste warmte is best gezellig. We gingen vandaag vlot naar de 28 graden. Minder leuk is het zweten dat bij ons werk komt kijken. Met een lichaam als het mijne, geïsoleerd 'met staatssubsidie' is het makkelijker als het koud is. Het zweet parelt op ons voorhoofd en het handdoekje in de nek doet 'gouden dienst'. .Even krijgen we terug heimwee naar het regenweer van weleer.... alhoewel... dit moment was van korte duur; Het is zomer en de warmte mag stilaan komen. 

Van daaruit een verplaatsing van om en bij de 240 km. Recht evenredig met een tijdspanne van 2,5 uur. Een grote verplaatsing. We weten dat we het parcours een tweetal keer kruisen. Hopelijk niet teveel heibel met de polizia of carabinieri of een andere politiedienst. Al bij al valt het nog mee. De ploegwagen doet zijn werk en bij moeilijkheden halen we ons 'Giro pasje' boven. Mooi op tijd in het hotel. We geven er een serieuze lap op. Als we op tijd gedaan hebben kunnen we nog naar de wedstrijd gaan kijken. Hij passeert op zo'n dikke kilometer van het hotel. Zo'n kans kunnen we toch niet laten schieten. 

Twee uur later staan we te supporteren langs de kant van de weg. De moto's, volgwagens en renners zoeven voorbij. Nog snel even stoppen voor een ijsje en weg zijn ze. En nu snel naar de kamer voor de eindsprint op TV. 

Mooi weer en koers. Zaaaaaaaalig toch. Op naar morgen waar we terug de bergen in trekken. Het mag gezegd. Afwisseling zit er wel in dit jaar. 😎👍