We beginnen stilaan op dreef te raken. We zijn nu enkele dagen ver in de Giro en de routine begint er in te komen. Vandaag een verplaatsing van een kleine twee uur richting Napels. We zitten met de daver op het lijf. Je kent het spreekwoord ‘Napels zien en sterven….’ Wij gaan Napels zien. Eén troost, volgens Google zijn er verschillende funeraria in de buurt. Nagelbijtend rijden we verder. 

Van de regen in de drop, en omgekeerd. Wat een prachtig landschap zou moeten zijn geeft nu een troosteloze aanblik. Nat, van nevel tot licht bewolkt tot zwaar bewolkt. We hopen op beter weer richting kust. In de verte zien we een berg opdoemen die ons iets groter lijkt en die alle andere in de omgeving overtreft. De Vesuvius. Ligt daar te pronken in al zijn pracht en praal. Troont als een heerser over de omgeving uit, kolossaal en ....hij rookt een beetje.... Onwillekeurig moet ik bij de aanblik denken aan een buurman van mij (sorry jongen....). Echter, voor wie dit leest en denkt dat het over hem gaat...nee, vergeet het.... het gaat over die ander. Slik......

Foto's van internet geplukt gelet op de bewolking. 

We komen aan bij het Radisson Hotel in Nola, net buiten Napels. Mooi, vrij nieuw en een klasse beter dan wat we gewend zijn in Italië. Het toeristische land van weleer zit blijkbaar in een neerwaartse spiraal. Hotels als deze Radisson beginnen eerder zeldzaam te worden. En als we het hebben over 'neerwaartse spiraal', dan denken we onvermijdelijk aan België. Afgaande op het wegennet in Italië kunnen we zeggen dat we dezelfde weg opgaan. Spijtig. 

Soit, geen politiek of ander geleuter. Genieten van het prachtige hotel. 

De kamers worden opgemaakt en we zien dat de kopman de mooiste kamer voor zijn rekening kan nemen. Wat eigenlijk niet meer dan normaal is. Onze kopman, volgens verschillende media een gedoodverfde kandidaat winnaar van de Giro, draagt een zware verantwoordelijkheid. Druk langs alle kanten op zijn schouders, maar hij gaat er zeer rustig mee om. Professioneel als geen ander en altijd even minzaam en vriendelijk. We kennen hem enkel van op TV, hier zien we de mens. Onze achting stijgt zienderogen. Geen grote verhalen, geen stoere praat maar rustig en zelfzeker bezig met zijn vak. Op en top topsporter. We laten u even meegenieten van de kamer die hem toebedeeld werd. 

Uiteraard zijn er ook gewone kamers. Iets minder groot en uiteraard zonder gezellige zithoek met bijhorende mogelijkheden. Weet dat er ook een frigo staat met inhoud.... maar die foto is mislukt.... 😉

We willen de andere renners niet voor het hoofd stoten. (lol)

De aandachtige kijker ziet dat overtrekken van dons en kussen aangeleverd worden door de sponsor M-Line (Beter Bed). Ook het bijhorende donsdeken en de matrassen zijn van deze firma. Luxe voor een renner? Ja, zeker en vast. Wie was het ook al weer die wist te zeggen dat 'een ronde gewonnen wordt in bed'? (waarmee men wil zeggen dat goede en voldoende rust een groot onderdeel is van het succes). De fervente wielerliefhebber kent het antwoord op de vraag, voor de anderen..... Joop Zoetemelk (Tour de France 1980). Ken je klassiekers.

Op naar morgen voor nog meer blognieuws. Groeten.