Alle wegen leiden naar Rome...

 Alle wegen leiden naar Rome.... hit van vele jaren terug, gezongen door Will Tura (eveneens bekend van de hit 'hopeloos'). Ook vandaag leidde onze weg naar Rome. Dik 630 km scheiden ons van de hoofdstad van Italië, tevens aankomstplaats van de laatste rit van de Giro 2023. De Giro die nu al geboekstaafd staat als zijnde 'één der zwaarste van de laatste decennia', getekend door wind, regen, koude en de vele klimkilometers. Iets minder van een derde van de startlijst is DNF (Did Not Finished), dit door allerlei redenen: Covid, valpartij, opgave, ten einde krachten....enz.... De winnaar zou deze zijn van een glorieuze editie. 

Zondagmorgen al vroeg uit de veren. Ontbijt achter de kiezen en wachten op het vertrek van de renners. De bus stond er al om 08.00 uur, tien minuten later vertrok hij richting vliegveld. En toen begon onze laatste rush. Bedden opruimen, matrassen naar beneden. M-line busje vol en 'go'. Nog zes uur rijden naar Rome. De start mochten we nu al vergeten, de aankomst moest en zouden we halen.

Onderweg worden we geconfronteerd met de gevolgen van de hevige regenval van de laatste dagen. Tal van voertuigen van brandweer en civiele bescherming kruisen onze wegen, alle voorzien van pompen om water weg te krijgen. Ook hulpkonvooien sluiten aan bij de rij. Het wordt even stil in het M-Line busje. Pepinster (België) komt even terug in onze gedachten. Benieuwd hoe de toestand daar nu is.....

Gelukkig 'max 130 km/h' op de autosnelwegen in Italië en zondagmorgen. Met zijn allen naar de misviering waardoor voor ons de weg naar Rome open lag. Tot we er aan kwamen.... AS Roma voetbalde thuis en de aankomst van de Giro was er.... Het leek wel de 'volkstelling in Israël' van weleer... je weet wel... geboorte van Christus en zo.... Op de straat meer volk dan mensen en dat wil wat zeggen in Rome. Waar Napels gekend is als zijnde 'de stad waar alle verkeer in de soep draait', hadden we  hier geen soep genoeg om in te draaien. Iedereen liep rond met laarzen.... daar lappen ze de verkeersregels aan.... Idem dito voor de verkeerslichten. Rood betekent eigenlijk maar een heel klein beetje rood.... en als je toch een plekje hebt... mik je er jezelf mooi tussen. Next..... Eén grote chaos. En wij op  zoek  naar de startplaats.

Het leek al gauw onbegonnen werk en veel dichter dan 'net aan het parcours' geraakten we niet. Auto geparkeerd op zijn Italiaans (er is plaats, groot genoeg, hij staat er....) en te voet verder. Kleine 45 minuten wandelen en het genieten kon beginnen. 

Het teampasje was goud waard: 'all areas'. Idem dito voor TV compound en Team bus. Kort uitgelegd, we raakten overal waar me maar wilden. Langs het parcours, achter het podium, voor het podium, bij de renners, aan de TV tentjes.... je kon het zo gek niet bedenken of we waren er bij. 

Nooit met een bredere glimlach op het gezicht gelopen als die dag. De zon was van de partij, een pak volk, het spektakel was bezig, en wij waren toeschouwer vanop de eerste rij. Als fervente wielerliefhebber en/of als ex wielrenner. Andermaal een droom die werkelijkheid wordt. 

Dan vragen de mensen: "en ? hoe was het?..." en dan moet je een gevoel gaan beschrijven dat gewoonweg niet te beschrijven valt. Wij in de koershemel tussen de Goden.... hoe ga je dat gaan uitleggen aan wieler minnend Vlaanderen. Met onze excuses, maar dit is niet te vatten, niet uit te leggen... alleen duizend maal genieten tot in het oneindige en alle herinneringen zoveel en zo lang als mogelijk vast houden. Met dank aan team Jumbo-Visma voor de kansen die we hier gekregen hebben. Onbetaalbaar gewoon. #samenwinnen en we waren er bij.

Gelukkig ook nog vele foto's, waarvan hieronder (nogmaals) een uitgebreide samenvatting. Alle foto's? Nope, zijn er veel te veel. We proberen nog even de sfeer weer te geven zoals we die ervaren hebben. Als echter Bourgondische Vlamingen. Klik gerust tot beneden en geniet van het kleurrijke spektakel.

Het is beter de eerste te zijn in uw dorp, dan de laatste in Rome....aldus een gevleugelde uitspraak van Julius Caesar. Voor ons ging deze spreuk niet op. Wij vinden dat het beter is de eerste te zijn in Rome... u toch ook?!

En 's avonds? Ja, een feest(je). Morgen immers terug naar huis. Andermaal 1700 km onder de wielen. Best dat je er fris aan begint. Wij gaan slapen met o zo vele en o zo mooie herinneringen. 1000 maal dank aan Team Jumbo Visma is nog 1000 keer te weinig. Wat wij hier hebben mogen meemaken.... zoals reeds gezegd... is onbetaalbaar en kan niet uitgelegd worden in woorden.  

Prachtige afsluiter van een schitterende dag (zie hieronder).