De laatste.

 Met een krop in de keel beginnen we aan onze laatste blog van de Giro 2023. Het is snel gegaan. Je praat maanden over niets anders. Dan is de dag er dat je vertrekt... en in een wip sta je terug thuis. Vier weken weg van huis maar een pak aan ervaringen en mooie momenten rijker. Ja, het was om te werken en eerlijk gezegd, we hebben er soms meer gewerkt dan toen we 'echt' gingen gaan werken.... Heffen, sleuren, trekken... bij momenten leek het alsof we de blokken van de Egyptische pyramides vooruit sjouwden tot ze op hun plaats moesten. We voelden ons 'Jerommeke' (de held van Suske en Wiske). Toen we 's avonds echter hoopvol in de spiegel keken om te zien hoe de musculaire vorderingen waren viel het tegen. De spiegel beslister er anders over..... Lambik zou er jaloers bij worden.

Maandagmorgen vertrokken om 07.00 uur uit Rome. We wilden de spits voor zijn en dat lukte aardig. In een mum van tijd reden we op de 'tangenziale' (de Ring) en ging het vlot noordwaarts. Korte tijd later kregen we escorte van twee Giro motards. Het leek wel een kleine processie. Nog even kregen we het gevoel alsof we terug in de Giro zaten. Noem het een soort 'extra time'. Net voor Genua zwaaiden ze naar ons, kwamen langs gereden en vroegen of we zin hadden in koffie. Volmondig ja. Even later slurpten we van één van onze laatste Italiaanse 'Americano's'. 

Welgeteld 10 minuten later reden we alweer verder. We moesten immers 1700 km afmalen en we wisten nu al dat dit in één dag niet zou lukken. Reken daarbij de gedachte dat thuis twee smachtende dames op ons zaten te wachten (allee, dat hoopten we toch....) en we voelden ons als twee jonge duiven die net gelost waren in de race Barcelona naar huis. Vliegen maar. We zwaaiden de twee motards uit zoefden verder richting Mont Blanc.

Aan de tunnel zelf weinig verkeer, doch een wachtfile van 1 uur. Daar sta je dan. Tickets kopen op 'grootmoeders wijze'. In het jaar 2023 vol computers, apps en informatica moet je gaan aanschuiven aan een loketje om dan te betalen met je bankkaart, nog even de code ingeven en weg ben je. Het kan o zo eenvoudiger, het kan o zo sneller. Een file creëren, daar zijn de Italianen sterk in. 

Voor ons een wagen met trailer waarop kano's gestapeld lagen. Even leek het alsof hij achteruit zou 'bollen' en tegen onze M-line bus terecht komen. Een snelle claxonstoot van onze chauffeur voorkwam dit. Je zal het maar invullen op je Europese aanrijdingsformulier. Aanrijding met de M-line bus tegen een boot....en waar?... op de Mont Blanc. Gegarandeerd fronsen ze de wenkbrauwen bij de verzekeringsmaatschappij.

Frankrijk binnen en dan gaat het vlot. Weinig tot geen verkeer en cruise control op 130 km/h. De kilometers vliegen voorbij. 's Avonds nog even gestopt in Bourges en Bresse voor een maaltijd en dan nog verder gereden tot middernacht. Troyes.

We overnachten er in een B&B hotel, je kent het wel. Sponsorde ooit een Franse wielerploeg. We wilden 'een geste' terug doen als dank voor hun inzet in de wielersport. Echter, wat een ontgoocheling. Kamer op de tweede verdieping, geen lift, vuil, dringend aan restauratie of dan toch minstens enig onderhoud toe, en kamertjes waar je als hetero binnen gaat en als homo terug buiten rolt.....bij gebrek aan plaats. Reken 's morgens daarbij nog een norse werknemer en wat ons betreft gaan we er 'nooit van ze leven' nog terug. Niet duur, ja, maar echt de naam 'hotel' onwaardig. B&B hotel te Troyes: te vermijden!

Dikke drie uur later staan we thuis. Twee opgezette kippetjes staan al van ver te zwaaien als lijkt het alsof ze hun eerste ei gelegd hebben. We zijn duidelijk welkom thuis. Geknuffel, gekus en de eerste vragen komen binnen. We zijn nog lang niet uitverteld.....

De volgende dag rijden we het busje met inhoud terug naar Service course. Nog eens meer dan 200 km heen en even veel terug. We mijmeren nog even over de voorbije maand. Het is snel gegaan. 

En de blog? Tja, bij deze was het de laatste aflevering. En voor wie het interesseert ook nog even de cijfers. Vorig jaar klokten we af op 3818 keer gelezen. Ondertussen staat de teller van 2022 op 5862. Nogal wat mensen hebben onze avonturen van vorig jaar nog eens herbeleefd en/of genoten van de foto's. Dit jaar, op dit eigenste moment (en dan heeft nog niemand de blog die we nu aan het schrijven zijn) gelezen, vinken we af op 6828! en mochten we 190 reacties ontvangen. Om van je stoel te vallen. Vanuit het niets, en met de ervaring van vorig jaar bijna 7000 keer gelezen. Zonder marketing, zonder reclame, gewoon vanuit blog, facebook en mond aan mond reclame aan vrienden, kennissen en wielerliefhebbers. We zijn dan ook bijzonder fier met het resultaat. Op naar 2024, als we mogen van Jumbo-Visma en als M-line nog sponsor is. We steken alvast een heeeeeeeel grote kaars aan om er nog bij te mogen zijn. 

Tot 2024! Tot Giro! Tot M-line! Met dank aan allen die dit mogelijk gemaakt hebben. Ciao!